Minister Edith Schippers (Volksgezondheid) heeft besloten om autologe vet transplantatie bij borstreconstructie na borstkanker en de herniabehandeling PTED voorwaardelijk toe te laten tot het basispakket. Door behandelingen en medicijnen voorwaardelijk tot het verzekerde pakket toe te laten krijgen patiënten toegang tot deze veelbelovende vormen van zorg en komt er inzicht in de effectiviteit en kosteneffectiviteit van deze zorg.

Autologe Vet Transplantatie bij borstreconstructie
Bij borstreconstructies met autologe vet transplantatie (AFT) worden eigen vetcellen naar de borst getransplanteerd. Dit is een veelbelovende nieuwe behandeling, maar er is nog niet bewezen dat deze behandeling ook daadwerkelijk een goed resultaat oplevert. Daarom wordt de behandeling nu onder voorwaarden en in een onderzoekssetting toegelaten tot het pakket, voor vrouwen die een borstreconstructie ondergaan na borstkanker. Uit het onderzoek moet blijken of de behandeling gezondheidswinst oplevert. De voorwaardelijke toelating gaat in op 1 oktober en geldt voor een periode van 4,5 jaar. Tijdens deze periode vindt onderzoek plaats naar de effectiviteit en kosteneffectiviteit van AFT. In dat onderzoek wordt deze behandeling vergeleken met de standaardbehandeling voor borstreconstructies met een prothese. Aan dit onderzoek doen in totaal 196 vrouwen mee. Informatie over de studie wordt opgenomen in patiëntenfolders en de voortgang van de studie wordt 4 keer per jaar bekeken.

PTED
PTED is een behandeling van het ‘lumbosacraal radiculair syndroom bij lumbale hernia’. Bij deze aandoening drukt een uitstulping van de tussenwervelschijf op een uittredende zenuwwortel, met als gevolg uitstralende pijn naar bil en/of been. Voor PTED geldt dat nog niet bewezen is dat deze behandeling gezondheidswinst oplevert. PTED wordt daarom voorwaardelijk toegelaten tot het basispakket met ingang van 1 januari 2016, voor de duur van 4 jaar. Gedurende deze 4 jaar wordt onderzoek gedaan. Aan het onderzoek doen in totaal ongeveer 1000 patiënten mee.

De explosieve stijging van geneesmiddeltekorten in Nederland betekent voor de apotheekzorg een kostenpost van 60 tot 70 miljoen euro per jaar. Apothekers zijn veel tijd kwijt aan het zoeken naar een vervangend middel en het informeren van de huisarts en patiënt, wat ten koste gaat van hun andere werkzaamheden zoals medicatiebewaking en beoordeling van de farmacotherapie.

Dit blijkt uit onderzoek van organisatieadviesbureau Berenschot in opdracht van het ministerie van VWS en schattingen van de Stichting Farmaceutische Kengetallen (SFK), waarover het Pharmaceutisch Weekblad bericht.

Het aantal medicijnen dat fabrikanten jaarlijks niet kunnen leveren is in tien jaar tijd gestegen van 91 middelen in 2004 naar 527 in 2014. Volgens de SFK moeten apothekers bij zo’n 200.000 verstrekkingen per week op zoek naar een vervangend middel, wat neerkomt op één op de twintig verstrekkingen. De afhandeling daarvan duurt gemiddeld vijftien minuten extra, afhankelijk van het type tekort.

Apothekers lossen geneesmiddeltekorten op door per patiënt maatwerk te leveren. Ze zoeken naar substitutie (zelfde werkzame stof, ander merk), een alternatief middel (andere werkzame stof) of door import. “Een standaardoplossing per geneesmiddeltekort is er niet, elk tekort werd op verschillende manieren opgelost”, aldus de onderzoekers. Het onderzoek is uitgevoerd van september 2012 tot september 2013.